Była mroźna zima. Szłam do pracy w skórzanych, porządnych butach, a i tak było mi zimno. Śnieg ciągle padał, obok mnie tą samą drogą kroczył do szkoły mały chłopiec. Był smutny. Spojrzałam na jego buty i zobaczyłam, że idzie w trampkach. Zapytałam „Gdzie masz buty?”. Opuścił głowę i po chwili cicho odpowiedział, że zapomniał ubrać. Nazajutrz okazało się, że po prostu nie miał butów zimowych. Nigdy o tym nie zapomniałam.We wrześniu 2015 roku zadzwoniłam do Niny z pytaniem: „Zakładamy fundację?’’…I tak to się zaczęło. Nasz cel jest prosty: pragniemy pomagać…z Waszą pomocą.